dinsdag 21 april 2009

Gedichten : We dromen van .......

















                                 my sweethome Sentani


We dromen van vrede

D oor U, o Heer, zijn wij in de wereld

E lk van ons,blank zwart, joden arabieren


M et eerbied voor elkaar's leven zonder geweld

E n Uw vrede uitdragen, aan de mensheid aanbieden,

D e vrede, die alle verstand te boven gaat;

E n nu het geweld de taal is geworden

W aarmee de mens de ander naar het leven staat

E en mooie schepping dreigt te worden afgebroken.

R eken hen alles aan, want zij weten, wat zij doen

K eer Uw aangezicht niet af van de onschuldigen

E n bescherm hen, die niet zoeken naar eigen roem.

R ed Uw wereld van ondergang, luister naar onze gebeden!




We dromen van


P A A S M O R G E N

D enkend aan Uw lijden o Heer

E en weg van vernedering en hartzeer


M ededogenloos aan het kruis geslagen

E n bespot door ongelovige hovaardigen

D och U bedekte met liefde deze hoogmoed

E igen leven weggegeven en hebt alles vergoed

W at deze wereld U heeft aangedaan

E n leer mij daarom te leven naar Uw Woord

R eikhalzend uitzien naar wat ik heb gehoord

K oningen en onderdanen rijken en armen heeft bewogen

E en medewerker van U te zijn in deze wereld, zonder zorgen

R usteloos te leven op weg naar de Paasmorgen.













Mijmerend over Pasen (2009)


Nieuws
brief




Pasen
12 april 2009



Ochtendgloren in de Humboldsbaai
Foto D J Boerma

Vereniging vrienden van de Papua’ s uitgaande van
stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid ,
stichting Oost Nederland helpt Oost Indonesië/Papua
en Theys Hiyo Eluay Memorial Fund



Hij stond op en ging naar zijn vadershuis ( vergelijk Lucas 15: 11 – 32 )

Bij horen van deze eenvoudige woorden komen er honderden beelden in onze gedachten op. Een daarvan is het beeld uit de gelijkenis van Jezus in Lukas. Het verhaal over de jongste zoon, die zijn vadershuis had verlaten. Hij ging zwerven en beproefde het leven ergens anders. Hij probeerde van alles te doen. Het ging hem niet altijd voor de wind. Eindelijk werd hij een varkenshoeder met een stukje heimwee naar dat gene wat hij zo al miste in zijn vaders huis.

Het kan een verhaal zijn van of over ons. Het is in ieder geval een verhaal van hen, die tegenslagen hebben geïncasseerd in hun leven. Zij proberen terug te keren naar dat gene, wat zij hebben achtergelaten, moedwillig of vrijwillig . In de gelijkenis van Jezus gaat over 2 broers. De oudste blijft bij zijn vader en de jongste vertrekt naar andere oorden. De oudste zoon die bij zijn vader blijft, doet gewoon zijn plicht. Er valt op hem niets aan te merken. Hij doet gewoon wat hij moet doen. En daardoor blijft hij onzichtbaar. De jongste roert zich hevig. Hij zoekt zijn eigen weg en probeert alles te doen wat zijn leven aangenaam moet maken. Als het leven op een bepaald moment hem tegen zit, heeft hij iets achter de hand. Zijn vadershuis daar kan hij altijd terecht. Zijn vader zal hem niet in de kou laten staan. Als zijn ellende grote vormen aanneemt, gaat hij uit eigener beweging naar zijn vadershuis. Wat hij niet verwacht heeft, overkomt het hem. Zijn vader wacht op hem. Ondanks alles wat hij heeft uitgespookt, hij mag terug komen in zijn vadershuis. Om de enige reden, dat hij de stap heeft genomen om naar zijn vadershuis te gaan. Daarin gaan heimwee en verlangen schuil. Maar ook inkeer en zich zelf loslaten. Hulp zoeken bij de ander, die de Vader blijkt te zijn. Zo is dit Bijbelse verhaal, een gelijkenis, opeens een verhaal is geworden over God als de Vader die op ons wacht op onze terugkeer, hoever wij ook van hem zijn verwijderd. De moed en de wil hebben om ons zelf los te laten vallen in de uitgestrekte armen van Hem.
Jezus was op aarde om ons die weg van inkeer te wijzen. De mensen kunnen niet ongestraft de weg gaan van de liefdeloosheid, de weg van de zelfoverschatting, de weg van onverschilligheid. De nood van deze wereld moet ieder mens ter harte gaan. De kwaliteit van het leven mogen we najagen. Met zijn opstanding laat Jezus de hele wereld weten, dat de moeite waard is om te leven in liefde, in harmonie, zonder zorgen om het dagelijks bestaan. Alle zorgen van ons heeft hij voor ons gedragen. Wij staan op uit onze oude wereld, die dreigt verloren te gaan. Op weg naar een wereld van God, waarin mensen elkaar ontmoeten als broeders en zusters. Waar God aanwezig is als de wachtende Vader.
Zo’n gevoel krijg je als je denkt aan het verhaal van Nicolaas Jouwe, die opgestaan was om terug te gaan naar zijn volk. Door zijn komst in Papua heeft het volk daar het gevoel: wij zijn opgestaan. Er breekt een nieuwe tijd aan voor ons. God opent voor ons een nieuw perspectief. Leven hier op aarde vanuit dat perspectief geeft de mens kracht en moed. Zo’n mens is een opgestane , een nieuw mens in God. Laten wij daarom hopen, dat het gaan van Nicolaas naar Papua een weg is, die door God gewezen is om zijn volk te laten op staan en hen de hoop te geven, dat er aan hun ellende eens een eind komt. God wil ook ,dat de Papua’s uit de ellende opstaan. Zij mogen verder leven als bevrijde mensen in de heerlijkheid van God. In een wereld van God vol liefde en rechtvaardigheid, gerechtigheid en barmhartigheid. De wereld van de toekomst waarin God ons een glimp laat zien van zijn eeuwige Vadershuis. Waarnaar wij allen op weg gaan. Om er te leven als Gods kinderen.
Gezegende Paasdagen ook voor allen die u lief zijn ,wensen wij u toe.
Dat u telkens weer mag opstaan vanuit die moeilijke situaties,
waarin u onverhoopt terecht zou komen met de kracht van onze Heer.

Paasgift ? Een goed idee. Geef uw Paasgift voor dit waterproject.
U allen hartelijk groetend vanuit zonnig Torenstad Zutphen,
namens het bestuur
ori hokojoku
Giro 3 2 5 4 9 7 8 t n v stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid Zutphen.
Rabobank 3 8 6 7 3 5 6 0 3 t n v stichting Medewerkers In Gehoorzaamheid Zutphen
Rabobank 3 8 6 7 9 8 4 0 0 t n v stichting Oost Nederland helpt Oost Indonesië / Papua
U allen hartelijk groetend vanuit zonnige Torenstad
namens het bestuur

Ori Hokojoku
Mulderskamp 119 7205 BT Zutphen telefoon 0575 785772 mobiel 0624523168

zondag 19 april 2009

De dag waarop alle Papoea's huilden




Act of free choice

2 augustus 1969

Intervieuw met een verslaggever

van het Algemeen Dagblad


Naar aanleiding van het feit, dat ik een van de kiesmannen was van de verkiezing Act of free choice op 2 augustus 1969 werd ik geintervieuwd door de verslaggever van het Algemeen Dagblad in het jaar 1999, dertig jaar na dato. Op die bewuste 2 augustus 1969 moesten wij als Papoea's ons uitspreken of wij zelfstandig wilden zijn buiten Indonesie of dat wij een deel wilden vormen van de republik Indonesie.
"Beloofde ik in 1969 echt dat we mochten kiezen voor de onafhankelijkheid van Nieuw Guinea? Nee. Ik wist dat Indonesie het nooit meer zou opgeven.

Dominee Origenes Hokojoku (59), Papoea van geboorte, slaakt een nauwelijks hoorbare zucht.Gezeten aan de eettafel in zijn ruime huis in Zutphen, gaan zijn gedachten terug naar die dramatische gebeurtenissen, 30 jaar geleden. Hokojoku was op 2 augustus 1969 een van de kiesmannen die moesten beslissen over de toekomst van Nieuw Guinea. In een door het Indonesische bestuur georganiseerde "volksraqadspleging"- Act of free Choice"- moesten ze zich uitspreken voor de onafhankelijkheid, of voor de aansluiting bij Indonesie.

Onder het toeziend oog van honderden militairen restte de kiesmannen niets anders dan zich over te geven aan het gezag van Jakarta. Het was de dag dat alle Papua's huilden. Bittere verwijten troffen de kiesmannen. "Studenten van de Theologische hogeschool waarop ik les gaf, wilden niet met mij bidden", zegt Hokojoku. Je hebt ons verraden, zeiden ze."Hokojoku valt eventjes stil. "Ik begreep het wel, maar ik kon toen niet anders."

Indonesie maakte sinds zijn onafhankelijkheid aanspraak op Nieuw Guinea, dat door Den Haag in 1949 buiten soevereiniteitsoverdracht was gehouden. De kwestie Nieuw Guinea leidde in eens tot schermutselingen tussen Nederland en Indonesie. In de stille Oceaan dreigde een "echte" oorlog. Het akkoord van New York, dat onder grote druk van Washington in 1962 tot stand kwam en de Verenigde naties voorkwam erger.
Nederland deed afstand van Nieuw Guinea dat tijdens een overgangs periode onder het bestuur werd gesteld van de VN. Indonesie verplichtte zich tot het houden van een volksraadpleging. In afwachting hiervan droeg de VN het bestuur van het gebied in 1963 over aan de Indonesische regering. Die veranderde de naam van de voorlopige nieuwe provincie in Irian Barat (West Irian). De hoofdstad Hollandia werd omgedoopt tot Soekarnopura. De nieuwe machthebbers stelden dat de meeste Papoea's onontwikkeld waren en niet serieus konden meebeslissen over zelfbeswchikking of aansluiting bij Indonesie. Ze besloten "daad van vrije keuze"over te laten aan 1025 aan te wijzen vertegenwoordigers van de Papoea gemeenschap. Deze kiesmannen werden zwaar onder druk gezet of gepaaid met cadeaus en schone beloften.

Hokojoku: "In Soekarnopura waren er 101 kiesmannen. Ze werden drie weken voor het referendum afgezonderd in lokalen. Instructeurs hamerden erop dat ze zich tijdens de volksraadpleging uitspraken voor aansluiting bij Indonesie. De kiesmannen kregen een papier waarop precies stond wat ze moesten zeggen."

Een mogeijkheid om zich aan de schijnvertoning te onttrekken, was er niet. "Anders kon het wel eens slecht aflopen met jou of je familie,"vertelt Hokojoku. "Ik weet nog hoe we een generale repetitie hadden om te kijken of wij onze tekst goed kenden. Een man verzette zich. Hij weigerde de verplichte tekst uit te spreken. 's Morgens werd zijn lichaam gevonden in een ravijn."
Hokojoku was geselecteerd als kiesman op grond van zijn functie als voorzitter van het gemeente bestuur van Soekanopura, een ceremoniele baan, die hij had te danken aan zijn vooraanstaande positie in de Protestantse kerk.
"Mijn vrouw was zwanger. Daarom mocht ik in de weken voor de volksraadpleging thuis blijven wonen. Generaal Ali Murtopo, de hoogste officier in Irian, probeerde me te paaien. Hij liet voor mijn vrouw appels komen uit Australie, appels kosten toen drie gulden per stuk. Ook kregen we handdoeken en transsistorradio's. Met helokopters mochten we rondvluchten maken.
"Andere keren bespotte hij me. Dit land is van Indonesie, zei hij. Als je een vrije Papoeastaat wilt, vraag dan aan jouw god of hij in de oceaan een nieuw eiland wil scheppen. Of hij zei: De Amerikanen zijn op de maan geland. Waarom vraag je hun niet om een stukje van de maan voor de Papoea's? De herinneringen zijn pijnlijk voor de dominee. "Wij zijn in de steek gelaten door de wereld, door de Verenigde Naties. Ons is de vrije keuze onthouden."Maar er is een nieuwe hoop, zegt Hokojoku. "Het huidige politieke klimaat in Indonesie biedt ruimte voor verandering, ook voor de Papoea's. Voorwaarde is dan wel dat de VN bereid is bij Jakarta er op aan te dringen dat de Act of Free Choice wordt overgedaan. Maar nu eerlijk."

vrijdag 17 april 2009

7 jaren na de dood op Theys Hiyo Eluay

Droom of Utopie
Dromen hebben de eigenschap om uit te komen. Dat de droom er niet altijd uit komt is te betreuren. Maar dat is eenmaal de eigenschap van een droom. Dromen hebben alle mensen. Grote lange dromen, korte kleine dromen. Grote mensen,kleine mensen, rijke mensen arme mensen, zieke mensen en gezonde mensen zij dromen allemaal. Dromen hebben vaak betrekking op het leven. Vaak in de goede zin .

Theys Hiyo Eluay
Papua's hebben na de installatie van de Nieuw Guinea Raad in 1961 de droom gehad om een eigen bestuur te hebben, dat zou regeren in alle rechtvaardigheid en eerlijkheid. Waarin het land en het volk van de Papua's zouden koersen naar een goed en gelukkig leven binnen de grenzen van een eigen republiek. En niet te vergeten: met de hulp van Nederland.
Theys Hiyo Eluay was in de Nederlandse koloniale tijd een persoon, die pro Indonesie, net als de meeste mensen op het eiland Japen. Zij waren niet eens met het Nederlandse bestuur op Nieuw Guinea. Theys koos de kant van deze mensen, die pro Indonesie waren. Hij kwam vroeg in aanraking met deze pro Indonesische personen in de jaren vijftig en begin begin de jaren zestig. Hij onderging vooral in de Vogelkop (Sorong en omstreken) de invloed van Indonesie. Hij werkte daar als een ambtenaar van de meteorologische dienst. Daar in omstreken van Sorong was de invloed van Indonesiers vanouds uit groter dan in de rest van Nieuw Guinea.
Maar na 1962 was Theys zelf diep teleurgesteld in Indonesie, omdat hij teleur gesteld was in het wrede optreden van de Indonesiers. Hij kreeg niet ,wat hij hoopte van de Indonesiers. De Indonesiers traden vaak beestachtig op tegen de Papua's. Theys trok de conclusie daarvan uit, dat hij onmogelijk sympatie kon opbrengen voor de nieuwkomers. Hij begreep voor zich zelf, dat zijn strijd ten gunste van de Indonesiers eigenlijk tevergeefs was geweest. Hij kon niet begrijpen waarom zij de Papua's minderwaardig vonden.
De eenheidsstaat van Indonesie waarnaar hij streefde was blijkbaar niet voor de Papua's weggelegd. Hij was dan ook zeer gekant tegen het feit, dat de eerste universiteit Cendrawasih in Jayapura voor grotendeels bevolkt werd door de Indonesiers. Jayapura heette Hollandia in de nederlandse tijd. Na de overdracht in 1963 veranderde Soekarno de eerste president van Indonesie de naam van de hoofdstad in Soekarnopoera . Na de tijd van Soekarno werd die naam ook weer veranderd in Jayapura, de poort van de macht.

Dit was het moment van ommekeer in het denken van Theys Hiyo Eluay. Hij koos de kant de opstandelingen die niets van Indonesiers wilden weten. De Indonesiers, op wie hij in het verleden zijn hoop had gevestigd. op wie in ht verleden zijn hoop had gevestigd. Hij droomde vanaf dat moment van een vrije republiek Papua los van Indonesie. Darvoor had hij jonge Papua's nodig, die later het land moesten gaan besturen. Hij legde daarom een grote nadruk op het onderwijs voor alle jonge Papua's. Hierdoor zouden deze jonge Papua's straks kunnen wedijveren met alle andere jonge mensen in zuid oost Azie en de Pacific.
Tijdens het congres van adathoofden van heel Papua in 2000 werd hij gekozen tot voorzitter van deze adathoofden. Tegelijk was hij de belangrijkste woordvoerder van de Papua's. Hij ontpopte zich als een charismatische leider. Hij werd daarom ook in binnen- en buitenland gezien als de belangrijkste kandidaat om president te worden van Papua, als het land ooit onafhankelijk zou worden van Indonesia.

Maar het mocht niet zo zijn. Theys werd gelokt voor het etentje bij het Kopassus. Afkorting Komando pasukan khusus. Dat is corps bijzondere eenheid van het leger. Na dat etentje werd hij op een wrede wijze vermoord op 10 november 2001.

Na 7 jaar na dato is er al het een en ander veranderd. Er zijn veel Papua jongeren die op Java studeren. Enkelen studeren ook in het buitenland: vooral in Amerika, Duitsland, Engeland en Australie. Onze aandacht is gericht op deze jonge mensen. Zij moeten straks het land Papua vooruit helpen. Om daarmee de droom van Theys tot uitvoering te brengen. Papua een vrij en zelfstandig land los van Indonesie te maken. Is dat een droom, die mogelijkerwijs een werkelijkheid kan worden? Of is het maar een utopie, een mooie droom, die in feite een luchtballon is, die je zo kunt doorprikken?
Dat zal de tijd leren. Vanaf nu is de taak van een iedere jonge Papua een opleiding of studie te volgen. Zij moeten hun best best doen voor de vooruitgang van het land en volk van de Papua's.

De tegenwoordige gouverneur Bas Suebu heeft veel idealen van Theys begrepen en wil mee helpen deze droom van Theys beetje bij beetje te helpen tot werkelijkheid te brengen.

Doet u mee om de Papua's te helpen?
Theys streefde naar goed en gedegen onderwijs voor de Papua kinderen. Zij moeten uitgerust worden met allerlei wetenswaardigheden, met voldoende kennis waardoor zij in staat zullen zij hun eigen land te dienen. Want er is een groot gebrek aan jonge mensen die op wetenschappelijk niveau leiding kunnen en willen geven aan hun land.
Er zijn tal van projecten op onderwijsgebied. Wij willen graag die uitvoeren, maar het ontbreekt ons steeds aan de middelen. Met uw steun kunnen wij veel doen. Zodat de Papua'suiteindelijk uit het dal van armoede kunnen omhoog klauteren Om uiteindelijk een meer menswaardiger bestaan te kunnen hebben.
Daarbij is uw steun onontbeerlijk.
Helpt u met onze projecten op het onderwijs gebied. Daarvoor is er fonds opgericht met de hierboven vermelde naam: Theys Hiyo Eluay Memorial Fund.
Met dit fonds helpen wij jonge Papua's studeren in de unuiversiteiten van andere steden van Indonesie en in het buitenland.
Steun het streven van Theys. Steun zijn fonds, Theys Hiyo Eluay Memorial Fund.

U kunt uw steun gift storten op het rekeningnummer van

Maju Trans Express giro 7 4 6 6 1 5 2
ten gunste van Theys Hiyo Eluay Memorial Fund
Namens vereniging Vrienden van de Papua's
Mulderskamp 119
7205 BT Zutphen



Zoon van Theys gesinstalleerd als stamhoofd
7 jaar lang heeft het dorp Sereh gewacht met het installeren van een stamhoofd. Sereh is niet minder dan het dorp waar Theys Hiyo Eluay geboren werd in 1937. Theys was de laatste jaren van zijn leven stamhoofd van Sereh. Als zodanig deed hij zich vaak horen tijdens de bijeenkomsten van stamhoofden van heel Papua. Vanuit die achtergrond werd hij toen gekozen als voorzitter van hen. Nu hij vermoord is, wil Sereh na al die jaren toch weer iemand hebben als stamhoofd. Boy als de oudste zoon van Theys is dan ook de rechtmatige opvolger.
Begin februari dit jaar werd Boy geinstalleerd als stamhoofd. Dat werd verricht door ds Sokoy van de Evangelische Gemeente in Sentani. Ds Sokoy was bevriend met They Hiyo Eluay.
Het was een groot feest. De televisie- en radioploegen uit het binnen- en buitenland waren aanwezig om de installatie van Boy uit te zenden. De gouverneur van Papua ontbrak ook niet. En met hem waren er ook veel hoog geplaatste mensen aanwezig om dit feest glans te geven. Van alle 27 dorpen aan het meer van Sentani kwamen er dansers om de feestvreugde te verhogen.
Theys zelf is er niet meer. Bijna niemand meer spreekt over hem. Maar zijn geest waart nog rond over heel Papua. De geest, die hem inspireerde om op te komen voor de jonge mensen van zijn land. De geest die hem in staat stelde, de Indonesische machthebbers een spiegel voor te houden, om hen te laten zien, dat zij Papua jongeren te kort deden.
De universiteiten en hogescholen werden bevolkt door Indonesische studenten van andere delen van Indonesie. Terwijl de Papua jongeren geen kans kregen door te dringen binnen die zelfde hoge scholen en universiteiten. Dat allemaal vanwege de hoge drempel die zij moesten overwinnen in de vorm van de toelatingsbijdrage.

Mede hierom is het fonds Theys Hiyo Eluay Memorial Fund opgericht. Om vanuit dit fonds de studenten te helpen, die in Indonesie en in het buitenland studeren hun opleidingen goed te volgen en later die ook netjes af te sluiten.
U kunt hierin een blijvende rol spelen door uw bijdrage te geven op het rekeningnummer van dit fonds :
Bank Ing t n v Maju Trans Express Zutphen

rekeningnummer 7 4 6 6 1 5 2 met vermelding van:Theys Memorial Fund

Vanuit door de zon overgoten Zutphen groet ik jullie allen

Ori Hokojoku

Theys Hiyo Eluay Memorial Fund

Mulderskamp 119 7205 BT Zutphen Telefoon: 0575 785772

Email: aluifaleyahoo.com; aluifale@live.com; aluifale@gmal.com



Kom over de brug en help ons

Deze woorden zijn gevleugelde woorden geworden door de eeuwen heen. Woorden die de apostel Paulus kreeg te horen in een droom. In de droom werd hij gesmeekt door de mensen van Troas in Griekenland om naar hen toe te komen. Om hen de nieuwe leer te leren. De nieuwe leer over de man van Nazareth. Jezus Christus, de Bevrijder.

De apostel hoorde in die woorden van de mensen uit Troas de stem van Jezus zelf, die hem riep om ook buiten de grenzen van zijn volk het Evangelie te gaan prediken. En Paulus deed dat. Hij ging daarheen en bracht de goede Boodschap over God, die ook de Grieken lief had. Ondanks de veelheid van de goden die de Grieken aanbaden laat Paulus hen weten, dat God de enige Heer is van de hemel en aarde.

Kom over de brug en help ons!

Dat is ook de kreet van de Papua’s uit de duisternis van hun bestaan. Een bestaan, dat gekenmerkt werd door de verering van de geesten van de voorouders.De geesten van hun voorouders spelen nog steeds een belangrijke rol in het leven van de mensen van nu.De duisternis, waarin de geesten van de voorouders werden aanbeden in de hoop, dat zij geen ellenden zouden storten over de levenden in hun dorpsgemeenschap. De voorouders hebben nog steeds invloed in het leven van de levenden.

Nu jaren later hebben de Papua's het christendom omarmd als de godsdienst, waarin zij Gods stem horen. Zij geloven, dat God hen uit hun dusietrnis heeft geleid naar het licht van Gods liefde.






































































































donderdag 16 april 2009

Mijmerend over de kerst


Verkikkerd op het leven

De woorden hierboven had een vriend van mij, een ex marinier die in het voormalig Nederlands
Nieuw Guinea had gediend, opgeschreven op een kerstkaart bestemd voor mij. Op die foto was te zien een vijvertje met enkele levenslustige kikkers.
Hij schreef onder die foto: verkikkerd op het leven. Op zich zelf niets
bijzonders, ware het niet, dat deze vriend begin van het jaar heel erg ziek was geweest. Zijn
leven hing als het ware aan een zijden draad. Dat was de moeilijkste tijd, die hij ooit in zijn leven had mee gemaakt.
Na zijn operatie balanceerde hij tussen leven en dood. Hij redde het. Na maanden therapie was hij weer zover, dat hij de zon weer zag schijnen in zijn leven. Het donkere dal waardoor hij heen moest gaan , ligt nu achter hem. Hij heeft weer volop zin om weer man, vader, grootvader
te zijn. Hij heeft weer zin om mee te draien in het leven. Hij is herboren zo zouden wij kunnen
zeggen.
Het is voor hem kerst geworden.
Kerstfeest betekent immers, dat wij verkikkerd zijn op het leven. Niet zo zeer, dat wij de gelegenheid hebben om eens lekker en lang te gaan tafelen. Niet zo zeer je te zelf te gaan verwennen met de heerlijkste gerechten.
Met de kerst wordt de oude mens immers aangezegd: het lijden van de mens is door de komst
van Jezus Christus afgewend. De last van zijn daden mag de mens wentelen op de schouders van
de Heer. Je mag nu verkikkerd zijn op het leven. Volop genieten.
Kerstfeest leert ons genieten van datgene wat de Heer ons geeft. Door Hem te vertrouwen en zijn liefde te doen wonen te midden van de mensen, aanvaarden wij in het geloof zijn geboorte in ons hart. Door deze geloofsdaad wordt de mens in de ruimte gezet onder de hoede van onze Heer. Zo wordt de mens een herboren persoon. Hij of zij mag weer terug keren naar het hart van God. Na alles wat hij of zij heeft gedaan en wat hij of zij ook heeft meegemaakt in het leven, hij of zij mag weer de draad van het leven oppakken. Daarom reden temeer voor ons om verkikkerd te zijn op het leven.
Want het heeft weer zin om mens te zijn; het heeft weer zin om te genieten van het leven. Door
de komst en de zorg van Jezus als Bevrijder van de mens in nood.
Wij wensen u alle goeds in het leven.
Wilt u de Papua's steunen in het voormalig Nederlands Nieuw Guinea ,nu Papua dan kunt u uw gift geven, voor de projecten die wij voor hen uitvoeren.
Vereniging Vrienden van de Papua's
Stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid Giro 3 2 5 4 9 7 8
Stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid Rabobank reknr 3 8 6 7 3 5 6 0 3
Stichting Oost Nederland helpt Oost Indonesie/ Papua
Rabobank rek.nr 3 8 6 7 9 8 4 0 0
Maju Trans Express Zutphen Giro 7 4 6 6 1 5 2 met vermelding ten gunste van Theys Hiyo Eluay Memorial Fund


Kerstfeest dat doet mij denken aan ...
Kerstfeest dat doet mij denken aan de uitbundige zon, die de wereld verwarmt. De eeuwige groene bladeren aan de matoa-, waringin- of de klapperbomen.
Aan de kleurrijke kleren van de mensen, die het kerstfeest vieren in de warme tropenavond.
Kerstfeest doet mij denken aan de horden mensen, die na de viering van het kertsfeest papeda gaan eten in het huis van het clanhoofd.
Aan de mensen die op de tweede kerstdag naar de andere dorpen gaan om muziek te maken op hun bamboefluit de zogenaamde suling.
Bovenal doet het Kerstfeest mij denken aan het komen van het Kerstkind vanwege God. Om de mensen aan te zeggen, dat God begaan is met het lot van de mens. Dat God door middel van Jezus Zijn zoon de wereld een handreiking doet om Hem te erkennen als de bron van ons leven.
De liefde in God kan allen openbaar worden als wij als mensen de komst van Gods zoon onze Heer Jezus Christus aanvaarden en Hem koesteren in ons hart als onze Heer en Heiland. Met hem en door Hem gaan wij aan de wereld Gods heil brengen. Wij worden door Hem redders in nood. Zo kunnen wij onze wereld, die dreigt ten onder te gaan terug brengen naar het hart van God.
Dan is het kerstfeest pas zinvol. Er is weer reden om uitbundig feest te vieren met elkaar.


Namens de Vereniging Vrienden van de Papua's

Zutphen 2009
Email: aluifale@gmail.com aluifale@live.nl aluifale@yahoo.com

Kerstgift ? Een goed idee!
Stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid giro 3 2 5 4 9 7 8
Stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid Rabobank rek.nummer 3 8 6 7 3 5 6 0 3
Stichting Oost Nederland helpt Oost Indonesie/Papua Rabobank 3 8 6 7 9 8 4 0 0
Maju Trans Express Zutphen met vermelding van Theys Hiyo Eluay Memorai Fund 7 4 6 6 1 5 2




Pasen: wandelen langs beelden van hoop








Pasen: wandelen langs beelden van hoop


Het is nu weer 11 jaar geleden, dat mijn vrouw overleed in de nacht van 31/3 1 april 1998. Op een zaterdag in het voorjaar ging ik naar het graf toe om alleen te zijn met haar. Ik voelde me schuldig, omdat ik al enkele maanden er niet meer geweest was. Ik ging via Voorst , Klarenbeek, Lieren en Beekbergen naar de begraafplaats Heidehof in Apeldoorn. Het was een mooie zonnige ochtend. De droefheid in mij week terug net als de mist op die morgen. In voorst nam ik een binnenweg en kwam al gauw in het "binnenland"met hier en daar een boerderij. Ik zag veulentjes met hun moeder vrolijk aan het spelen. Op de erven staan bloeiende struiken met prachtige felle kleuren te pronken.
"Het nieuwe leven dient zich aan,"schoot het mij door het hoofd heen. Er is weer toekomst in het leven van de natuur."
Ik besef nu weer ten volle dat het leven niet voorbij gaat. Er is altijd hoop voor de toekomst. Hoe somber of kaal het leven ook is, er is altijd hoop op een nieuw leven.
Mijn droefgeestige stemmimg was omgeslagen in een rustige hoop volle verwachting, dat er altijd uitzicht is op een goed leven, het zij hier op aarde, hetzij in het leven hiernamaals. Voorzover wij daarin willen en kunnen geloven.
Ik was dubbel benieuwd naar het struikje camelia op het graf, dat ik 3 jaar geleden daar had geplant. Tot nu toe had deze plant niet gebloeid, tot mijn grote teleurstelling overigens. Ik hoopte dat het struikje het dit jaar toch beter zou doen. Kijkend naar die bloemen zou de pijn in mijn hart minder zijn.
Toen ik eindelijk op de begraafplaats was, kon ik mijn ogen niet geloven. Het cameliaplantje had zoveel bloemen, de een nog mooier dan de andere. Hemels prachtig. Ik was sprakeloos. Opeens had ik het gevoel:" Hiermee wil mijn vrouwtje mijn zeggen: kijk naar mij; ik ben opgebloeid en ben daar waar ik wezen moet. In de hemelse heerlijkheid. Laat dit voor jou een teken van hoop zijn, dat ik daar ben waar ik thuis hoor in het eeuwige rijk van God. Leef uit die hoop nu en in de toekomst. Deze mooie camelia mogen voor jou een teken van hoop zijn, dat ik na de dood verder leef in jouw wereld, de wereld van de goede herinnering. Laat zo voor jou Pasen zijn. En voor allen, die hun dierbaren hebben verloren.
Jezus Messias, de Opgewekte Heer is na de dood opgestaan in het leven van de mens. Hij is bij ons als een dierbare herinnering, als degene, die ons de weg wijst in het leven van alle dag. Het leven met zijn vallen en opstaan. Jezus heeft de mensen als wij geleerd de ogen gericht te houden op de toekomst van God. God heeft de dood ontmaskerd als zijn vijand. En Hij heeft de dood de kracht ontnomen om Jezus in het graf te houden. Deze prachtige camelia's laten mij zien, dat de dood mijn vrouwtje niet heeft overwonnen. Zij leeft voort door de kracht van Jezus de Verlosser. Wanneer ik de hoop in het leven dreig te verliezen kan ik daar terecht om mij te vergewissen, dat er altijd hoop is dwars door de dood heen. Dat heeft Jezus ons laten zien. Hij blijft in het midden van ons, ook al is Hij gestorven. Hij houdt ons op de koers. Pasen is en blijft: de hoop hebben, dat wij door Jezus de Messias uiteindelijk ook Gods rijk zullen binnengaan.

De tekenen van hoop zien wij ook in het leven van hen, die aan onze zorgen zijn overgeleverd.
De Papua's in het voormalige Nederlands Nieuw Guinea nu Papua gaan opstaan door onze steun en hulp. Zij staan op en gaan op weg naar een nieuwe toekomst van hoop. De hoop dat er uiteindelijk ook eens een tijd zal aanbreken voor hen, waarin zij in vrede en gelukkig zullen leven.
En omdat wij daarin geloven mogen wij meewerken om dat leven voor hen mogelijk te maken. Mee werken om de mensen overal in de wereld hoop te geven op een beter leven.
De dood is niet het einde. De mens gaat niet roemloos ten onder. In Gods rijk, in de herinnering en in de generatie na hem of haar zal de mens blijven voortleven als een bloem van God.
In het geloof in de persoon van Jezus Christus.
Gezegende Paasdagen voor u allen en voor hen, die u lief zijn
Vereniging Vrienden van de Papua's te Zutphen
PAASGIFT ? EEN GOED IDEE!
Bankrelatie: Stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid
giro 3 2 5 4 9 7 8
Rabobank: Stichting Medewerkers in Gehoorzaamheid
rek.num mer 3 8 6 7 3 5 6 0 3
Rabobank: Stichting Oost Nederland helpt Oost Indonesie/ Papua
rek.nummer 3 8 6 7 9 8 4 0 0
Maju Trans Express giro 7 4 6 6 1 5
met vermelding Theys Hiyo Eluay Memorial Fund